دالان بهشت قسمت سی و هفتم

از آزیتا پرسیدم:

اون آقاهه کیه؟

آزیتا مرموز پرسید: چطور مگه؟!

ولی نرگس امان نداد و فوری گفت: ایشون، مهندس کاوه پارسای بی نواست که عقل درست و حسابی نداره.

من با حیرت و ناباورانه به نرگس چشم دوختم و او با خنده گفت: نترس بابا، دیوونه خطرناک نیست. فقط این قدر عقلش کمه که عاشق این تحفه نطنز شده!

خلاصه فهمیدم که آن آقا، پسر یکی از دوست های آقای ابهری است که دو سه سال است از خارج کشور برگشته و یکی از خواستگارهای سمج آزیتاست، اما آزیتا به دلیل ده سال تفاوت سنی که دارند، موافق نیست. نرگس هم که طرفدار سر سخت آقای پارسا بود همیشه سر این مسئله با آزیتا جنگ داشت. همان شب بود که توی راه برگشت وقتی که من از مهمانی وآقای ابهری تعریف می کردم، نرگس گفت:

ادامه مطلب

[+] نوشته شده توسط ...حُســـــــــــــین... در 22:44 | |

...قسمت دیگر دالان بهشت رو در ادا مه مظلب ببینید...

دالان بهشت قسمت سی ام

در تمام طول مسیر تا جایی که قرار گذاشته بودند حتی یک کلمه حرف نزدیم. او با اخم هایی در هم روبرو را نگاه میکرد و من ناچار از پنجره بیرون را نگاه می کردم. اول جاده چالوس قرار گذاشته بودند. امیر قبل از ما رسیده بود. از دور دیدمش که کنار جواد و پسر دیگری که من نمی شناختم ایستاده بود و صدای خنده از ته دلش تا چند متر دورتر شنیده می شد.همزمان با ما، آقا رضا هم رسید.

به محض این که امیر به ماشین رسید، محمد با غیظ گفت: بالاخره نتونستی اینو دست به سر کنی؟!

نه هرچی به در گفتیم که دیوار گوش کنه، انگار نه انگار، به روی خودش نیاورد. منم به خاطر جواد، چیزی نگفتم، هر چی باشه فامیلشونه.

با نزدیک شدن جواد حرفشان را قطع کردند و من فهمیدم هر دوشان در مورد آن جوانی که نمی دانستم کیست، صحبت میکنند و از آمدنش دلخورند. بعدا فهمیدم که اسم آن جوان، خسرو و از اقوام مادری جواد است که از قرار روز قبل از مشهد آمده بود و علی رغم میل همه، مجبور شده بودند او را هم همراه بیاورند. نمی دانستم امیر و محمد از کجا و کی او را می شناختند، ولی معلوم بود که چشم دیدنش را ندارند. که البته یک خورده که گذشت، فهمیدم که چرا کسی از او خوشش نمی آید.

ادامه مطلب

[+] نوشته شده توسط ...حُســـــــــــــین... در 18:34 | |

...ســــــــــــــــــــلام دوستــــــــــــان گُلَـــــــــــــــــم...بقــــــــــــــــــــــیه قسمتـــ های رُمــــــــــــان رو در ادامــــــــــــــــــه ی مطلــــــب بخـــــونیــــــــــــــد...

[+] نوشته شده توسط ...حُســـــــــــــین... در 18:26 | |

خودش کجاست؟

نمی دونم، صبح زود با امیررفتن بیرون. سفارش کرد صدایت بزنم.

ناله کنان از جا بلند شدم.آرام آرام یاد دیشب افتادم و باز زهر غم به جانم ریخت. پس هنوز عصبانی است، رفته و پیغام داده که بیدارم کنند. پریشان و سر در گم فکر کردم شاید آب و حمام بتواندآرامش را به من برگرداند. به مادر که اصرار می کرد زودتر بروم و صبحانه بخورم،گفتم: می رم دوش می گیرم بعد می آم پایین.

زیر دوش بود که یکدفعه یادخواب دیشب افتادم و خانم جون.

 یعنی خوابم تعبیر دارد؟خانم جون از من ناراحت است؟ چرا؟ فکرم از آنچه بود مغشوش تر شد و خسته تر از قبل از حمام بیرون آمدم.

صدای شاد و شنگول امیر از پایین آمد که سر به سر مادر می گذاشت. یعنی محمد هم برگشته بود؟! مغزم کار نمیکرد. بلاتکلیف و منتظر، با حوله لب تخت نشستم. صدای امیر که آواز خوان از پله هابالا می آمد، نزدیک می شد.

مهناز، مهناز؟!

چقدر شاد و سرحال بود، درست برعکس من.

بله؟!

ادامه مطلب

[+] نوشته شده توسط ...حُســـــــــــــین... در 18:23 | |

دالان بهشت قسمت بیست و هشتم

برای سالگرد خانم جون که روز پنجشنبه بود، آقا رضا و فاطمه خانم هم از اصفهان آمده بودند، یک بار دیگر به بهانه سالگرد خانم جون همه دور هم جمع شدند وخانه ما شلوغ شد. از قرار همان شب، امیر با آقا رضا قرار یک مسافرت دو سه روزه راگذاشته بود که من از آن بی خبر بودم. قرار شده بود اگر آقا رضا بتواند مرخصی  بگیرد، یکی دو هفته بعد خبر بدهد.

بعد از سالگرد خانم جون بود که من یک جمعه دیگر، یعنی در حقیقت برای آخرین بار، با محمد رفتم به کوه که کاش نمی رفتم. آن روز دوباره دو سه تا موضوع باعث سوءتفاهم و ناراحتی من شد و دوباره روز از نو روزی از نو.

ادامه مطلب

[+] نوشته شده توسط ...حُســـــــــــــین... در 18:20 | |

دالان بهشت قسمت بیست و هفتم

یکی از آخرین جمعه هایی که بهکوه رفتیم، وقتی به قهوه خانه رسیدیم، هیچ کدام از تخت ها خالی نبود. در فکر بودیمکه برویم یا بمانیم که کسی امیر را صدا زد. پسر یکی از همکارهای پدرم حاج آقاجعفری بود که کارخانه بلورسازی داشت، پسری حدود بیست و سه چهار ساله با قدی متوسط و هیکلی درشت و چاق.

با دو نفر از دوست هایش روی تختی نشسته بودند و هر طوری بود به ما هم برای نشستن جا دادند. امیر با خنده پرسید:

 محمد رضا چی شده اومدی کوه؟ می خوای واسه عروسی لاغر بشی، مردم نگن داماد تپل بود؟!

محمد رضادر حالی که لقمه بزرگی که لپش را به شکلی مسخره پر کرده بود، هنوز توی دهانش بود،گفت: کدوم عروسی؟!

ادامه مطلب

[+] نوشته شده توسط ...حُســـــــــــــین... در 18:13 | |